bir ssk hasta babası

ssk ya ömrüm boyunca kendi irademle gitmişliğim topu topu 3-4 tür.özel hastaneye mi giderim o da ömrüm boyunca 3-4 tür.Allah a şükür kolay kolay hasta olmuyorum,öksürük/aksırığı hastalık saymadığımdan,kendi kendime iyileşmeyi tercih ediyorum(tercih meselesi).
neyse,konuma geleyim.bugün ssk ya gittim.yer bçekmece/istanbul.dünden randevu sistemi ile randevularımı aldım,randevularımı diyorum,pek gelmediğim için hastaneye biriktirdiğim göz sıkıntımı da baktırayım diye hem dahiliye hem göze randevu aldım.neyse,ilk randevum 8.40 dahiliye,ikincisi 9.30 göz.dahiliye kapısına geldim,bekliyorum,girenler,çıkanlar vs.benim numaram 3 fakat benden önce giren 2den fazla insan oldu "hani sıra ile işi olmayan,kontrol vs.tarzı" düşüncesi ile pek umursamıyorum,vaktim de bol.ancak,benden sonrakilere hesap verme durumu ortaya çıkmaya başladı; " o kimdi? o niye girdi? kaç numara içerde? giren kaç numaraydı? sizin numaranız kaç?"tabi biraz matematik bilgisi olan içeriye 5 kişi giriyorsa 3 numara niye hala bekliyor diye düşünmekte haklı.
konu mankenimiz resimdeki uzuun beyaz saçlı,bıyıklı,sanırım 55 yaşlarında,yaşlanmayı bir türlü hazmedemeyen,entel bir tip.hatta benim tahminim bir futbolcu eskisi(genelde onlarda bu tip takıntılar olur).neyse; benim önümden kapıyı çaldı,o ara bana da "ben muayene olmayacağım"diyerek içeri girdi.hani,kimsenin sırasını çalmıyorum söylemi vardr ya! sonra,elinde bir reçete ile çıktı.doğal olarak içimden "yalancı" diye bir cümle geçti ama yine de kendi gözlemciliğimi ekarte edecek "yok ya öyle değildir"düşüncem arka plandan sırıtıyor,"yalancı"söylemime karşılık,inançsızca.bir daha girdi,çıktı,yanında 30 yaşlarında,kendisine baba diyen biri ile.sonradan anladım ki,oğluymuş.doktorun yanına ben de sıram gelince girdim,bir röntgen,bir tomografi,bir reçete ile beni gönderdi,tuttum röntgenin yolunu.ben merdivenden inmeyi yeğledim,kahramanımız,asansörle indi,ben önce önüne düşmüştüm kahramanın,o adımlarını hızlandırarak,önüme geçti,önce o fişini verdi.o arada oğluna da "ben tomografiye gideyim,sıra alayım!" diyerek ayrıldı.oğlu sırası gelince,doğal olarak(!) benden önce röntgeni çektirdi,gitti,babacığının yanına tomografi çekilen yere.ben de röntgende beklerken,danışmaya(röntgen,danışma yan yana) "ya,benim bir de göz randevum var,bu arada ona gitsem,onun numarasını verseniz"dedim , görevli de "yok,önce dahiliye işiniz bitsin,sonra o numarayı vereceğiz " dedi.tabi o arada saat 09.30 u geçti.ben röntgenimi çektirip aldım,tomografiye gittim,evrağımı verdim"oturun,seslenecekler,çektirirsiniz"cümlesini alıp oturmaya gittim.tesadüf o ki;kahramanımız ve oğlu ile aynı L şeklindeki koltukta karşı karşıya geldik.ben bayağı bir bekleyeceğimi düşünerek,gazetemi açtım,okuyorum.içimden aynen şu cümle geçti "şimdi bu uzuun saçlı,futbolcu eskisi gazetenin spor ilavesini ister,ben de vermem!"bu düşünce rahatsızlığı ile gazeteyi kapattım,dışarı çıktım,lanet bir şey içtim,tekrar içeri girdim.kahramanımız yine tek başına kalmıştı,yerime oturdum,yine gazeteyi açtım,gazete habertürk,spor gazetesi bağımsız.sayfalara göz atarken o öngördüğüm ses geldi "spor gazetenize bakabilirmiyim?" o hazırladığım cevap "hayır,vermem!" kahramanımız "peki" demek zorunda kaldı,sırıtarak.vermeme sebebini açıklamak gerektiğine inanarak "siz muayene olmayacaktınız değil mi?" diye sordum.o da kendince kılıflı cevabı verdi "ben olmadım!" hadi yaa."ama siz birinin sıra harici muayene olmasına sebep oldunuz di mi?" "evet,ama dün akşam doktorla görüştüm,sabah hastaneye gel " dedi. "inanın,böyle oldu" "inanıyorum,öyle olmuştur,ancak herkes gibi telefonla randevu sistemi ile değil,doktoru tanımanız doğrultusunda gerçekleşti,bu söyledikleriniz değil mi? madem ki doktor tanıdığınız,bir şekilde kendisi ile özel görüşüp,tedavi olabilirdiniz!" "haklısınız!" "hiç şık olmadı?" dedim.o da "haklısınız!" ı tekrarlayarak uzatmadı,işi hepten pişkinliğe vurmadı yani.halbuki randevu sisteminde gitmek istediğiniz doktora kadar soruyorlar,sabit önal ı seçersiniz,evet doktorun adı buydu,o doktora gidersiniz.doktorda da hasta kadar suç var da neyse.ben,içimdekileri kusmuşluğun rahatlığı ya da rahatsızlığı ile kahramanın karşısında daha fazla oturmak istemeyerek yine dışarı çıktım.aradan yarım saat daha geçti.tek başına olduğu bir an,yine gittim oturdum,gazeteyi açtım,fatih altaylı nın ahmet davutoğlu na sallamasını okudum ve yine kalktım,aradan spor gazetesini çıkardım kahramanımızın yanına bıraktım "siz de kalabilir" dedim,kahraman "yok,yok,gerek yok"dediyse de gazeteyi bırakıp,arkamı dönüp yine bahçeye çıktım.lafları koymuştum ama vicdanım rahat etmemişti.benden yarım saat kadar önce işleri bitip,giderlerken,kahramanımız "geçmiş olsun"dedi bana ve yürüdü gitti.yerime gittiğimde gazeteyi aldığını gördüm :) ,ayrıca zamanımı da çalmıştı oysa.sıram geldi,tomografiyi çektirdim,koşturarak göz numaramı aldım,11.30 da göz muayenehanesinin önündeki koltuğa oturduğum da içeriden çıkan bayan "başkası var mıydı?" "evet,ben!" "ama geç kalmışsınız,öğleden evvelki muayeneler doldu!" "niye,saat!,ama,tomografi çektirirken,bekledim" filan gibi gevelemelerimi hiiiç kaale almadı."öğleden sonra!"gelin dedi.benim "yapmayın yaa" deyişim bir şey ifade etmedi,o kişiyi doktor sanmıştım,ama değilmiş,katipmiş,bunu öğleden sonra anladım.öğleden sonra gittiğimde kendimi tartışmak için hazırlamıştım,içimde kaldı.
özet;bir uzun saçlı,entel görüntülü,futbolcu eskisi zannettiğim bir doktor yakını yüzünden ben öğleden sonraya kalmıştım.
bir ssk maceram da böyle kapanmış oldu.Allah orada her daim olanlara yardım etsin.en son gittiğim de (7 yıl önceydi sanırım)bir hasta ile yumruk yumruğa kavga ettiğim aklıma geldi,yazıyı bitirirken.