dünyanın değişik yerlerine kardeşleri zulüm görüyor diye savaşa giden bir sürü mücahit var.bunlarla ilgili farklı zamanlarda farklı hikayeler dinlemiştim.bugünkü star gazetesinin ekinde bu konu üzerine bir yazı okudum.mücahidlerin çoğunluğu,savaştan sonra kendi ülkelerine kabul edilmemişler.böyle yazmıştı yazar.
evet,ben de bir mücahidin ağzından bunu duymuştum,hatta bazı ülkelerde ölüm ile cezalandırılmışlardı.genelde müslüman ülkelerin vatandaşıydılar,ancak müslüman(!) ülkeleri onları kabul etmemişti geriye.bir türk mücahid kardeş de ülkesine döndüğünde baskı,takip,incelemeye tabi olduğunu,neredeyse terörist kefesine koyulacağını söylemişti.tertemiz bir insandı.ben mücahidlerin tertemiz olduklarını hep düşünmüşümdür.bir başka ülkedeki müslüman kardeşi eziliyor,zulüm görüyor diye onun için ölmeye kadar gidebilecek bir serüvene niye gitsin ki yoksa!
afganistan müslümanları,ruslara karşı savaşırken,kalbim hep oradaydı.müslümanlardan iyi haberler aldıkça mutlu olurdum.ne oldu sonra? ruslara karşı kazanılan zaferin ardından,müslümanlar bir şeyleri paylaşamadılar! ve şimdi yüreğim oralarda olamıyor,onlar abd ye karşı savaşırken.
dünya üzerinde şu an kalbimin attığı yer(belki de diğer yerleri iyi takip etmediğimdendir)çeçenistan.Allah yardımcıları olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder