arkadaş...

sen hiç yere düştün mü?
kalabalık içinde,herkesin omuz verdiği ortamda,durduk yerde bir kütüğün devrilişi gibi devrildin mi?

sen, düşeceğinin göstergesi sallanışı yaşarken,bir omuza yaslanıp ayakta dururum dediğinde,etrafında gördüklerinin sadece casper tarzı hayaletler olduğunu anladın mı hiç?

tek başına kalmışlığı hissettin mi?

etrafımdakiler de kimdi? dedin mi?

vay be ! dedin mi?

darlıklarında yanlarına koştuğun,darlığında seni yok saydı mı?

Allah kimseyi bu hallere koymasın,ya da Allah her insanı o hallere koysun ki; dostunu düşmanını ayrıştırsın.o zamanlarda düşman dediğin,dostun(!)dan yakın olabiliyor biliyormusun?

hani beraber maça gitmiştiniz,hani beraber konsere...

hani birlikte turlara katılmıştınız...

hani dertlerinizi konuşmuş,paylaşmıştınız...

aşkını anlatmıştın ona,o da sana anlatmıştı,saatlerce...

hani galata köprüsünün altında bira içip,şarkı söylerken birlikte gülmüştünüz "ben seni bi öpiyim abi! "diyen sevimli sarhoşa...

hani ortaköyde denize düştüğünde elinden çekip karaya almıştın o arkadaşını "gülmeyin bak,fena olacak"derken ,yerlerde yatıp eğlendiğiniz o arkadaşların nerede?

nerede birlikte adalar a giderken şarkı söylediğin arkadaşların...

nerede birlikte kavgalara girdiğin dostların...

"sen benim en iyi arkadaşımsın!"diyenlerin nerede?

ben hepsinin masal olduğunu gördüm,yaşadım, henüz görmemişlere tavsiyem, her an olacakmış gibi hazırlıklı olun ki; sıkıntısız geçiresiniz o anları.

Allah bunları göstermedi ya da göstermeyecek mi? o zaman ne mutlu size !