adam,bu kelimenin içinde yaşamak için uğraşmıştı hayatınca.söz vermesine gerek yoktu; "olur,hallederiz,tamam,bakarız"gibi kelimeleri bile ağzından çıktığında bilinirdi ki;elinden geliyorsa halletmek için uğraşırdı.yerine gelmeyen,bakarızlar ise,hep başkası tarafından engellenmişliğe maruz kalırdı.
çocuklarına bisiklet sözü verdi.çocukları da bilirdi ki;babaları söz verdi mi,tutardı.öyle bolca gelire sahip de değildi hani.aybaşını ucu ucuna denk ya getirirdi,ya getiremezdi.çoğunlukla getiremezdi.hep açık verirdi,ödenecek üstüste 2-3 faturası mutlaka olurdu.ama bir kez söz vermişti,çocuklarına işte.ne yapıp edip sözünü yerine getirmeliydi.çok da istiyordu,bunu yapmayı.
"acaba 2 ay sonra denk düşürüp alabilirmiyim?"diye düşündüğü zamanlarda,güzellik yaptığı birisi telefonda ona "hesap numaranı verirmisin?"demez mi? "hayırdır?"diye sorduğunda "ya abi,senin bana güzelliğin çok oldu,sağolasın,ben sana para çıkartmak istiyorum,senin bana yaptığın güzellikler sayesinde 100.000 tl den fazla para kazandım,sana da 1000 tl göndereyim!".inanamadı,sevindi,çocuklarının bisiklet parası geliyordu işte,çocukları da bu telefon konuşmasına şahit olmuştu,onlar da "ne zaman alacaksın,baba?" diye mutluluklarını paylaştılar ve içleri içlerine sığmamaya başladı.sevinmişti bizimki.ve para o saat hesabına havale edildi. ertesi gün hesabından parayı çekti,çocuklarını yanına aldı,gittiler,bisiklet beğendiler,çocukların hali görülmeye değerdi.çocuk işte...
paranın yarısından çoğu arttı,onları da hayrına ihtiyaç sahiplerine dağıttı,halbuki kendinin de ihtiyacı vardı.belki onların da çocuklarına bisiklet sözleri vardır diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder