bildiğiniz üzere benim bir çift ikizim var.benim derken,eşim alınmasın;lafın gelişi...düzelteyim o zaman bizim bir çift ikizimiz var.düzeltmem iyi oldu,konunun içeriğinde eşim de rol sahibi.ikimizin de çocuk eğitimi,öğretiminde yöntemleri biraz farklı.aslında biraz kelimesi hafif kalıyor ama neyse...evliliklerin böyle de bir boyutu var.örneğin; ben yemek yemek istemeyen kızıma "bırak kızım yeme,bir daha ki öğüne kadar yemek yok!" diyebilirken,eşim -aman kızım aç kalır-mantığı ile bakarak boğazına tıkıştırır da tıkıştırır.tıkıştırınca yemek yenmiş mi olur,hayır 10 dakikada yenilip,kalkılacak masadan kızım 1,5 saatte ancak kalkar(abartı filan değil 2 saatlik rekorlarımız da var),hanım habire "kızım ye de kalk artık,seni bekliyorum,masayı silecem,bulaşık makinasını çalıştıracam,uyku vakti,okul vakti vs.vs.".ben diyebilirken derken,diyebilecek dilim var da etkinliği yok.çünkü,hanım vicdanen baskın geliyor."kızım çok zayıfladı,yemesi lazım"filan ...
eğitim,çocuk,zor işler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder